Geplaatst op: 27 november 2024, 16:06
Doetinchem -Het Openbaar Ministerie heeft vier jaar cel geëist tegen Margot H. (41) uit Doetinchem voor het ombrengen van haar pasgeboren zoon Sem Vijverberg in januari 2006. Het lichaam van de baby werd destijds gevonden door spelende kinderen, ingevroren in het ijs van een vijver. Na jaren van onopgeloste vragen leidde een anonieme tip in 2021 tot de aanhouding van H., die zich inmiddels moet verantwoorden voor de rechter. De zaak houdt Doetinchem al bijna twee decennia in zijn greep.
Op 29 januari 2006 stuitten kinderen op het lichaam van een pasgeboren baby in een vijver in Doetinchem. Het jongetje, dat later Sem Vijverberg werd genoemd, bleek kort na zijn geboorte door geweld om het leven te zijn gebracht. Een schedelletsel en mogelijk verdrinking en onderkoeling leidden tot zijn dood. Het kind heeft enkele uren geleefd, concludeerden onderzoekers. DNA-onderzoek bracht later vast dat H. de biologische moeder is.
Pas in 2021 kwam er schot in de zaak dankzij een nieuwe oproep in de media. Een anonieme tip wees naar H., destijds 22 jaar oud. Het onderzoek leidde tot haar arrestatie en nu tot een proces dat wordt gekenmerkt door veel vragen, onzekerheid en haar opvallende geheugenverlies. In 2021 werd er door voetbalclub De Graafschap en een lied van Xander de Buisonjé extra aandacht geven aan de zaak.
'Een jaar tot anderhalf jaar van mijn leven kwijt'
Tijdens de zeer druk bezochte zitting woensdagochtend, benadrukte H. keer op keer dat zij geen enkele herinnering heeft aan haar zwangerschap, bevalling of de mogelijke dood van haar zoon. “Ik wil niets liever dan weten wat er gebeurd is,” verklaarde ze huilend in de rechtszaal. Ze omschreef haar geheugen als een ‘groot gat’: “Ik ben een jaar tot anderhalf jaar van mijn leven kwijt.” Een neurologische oorzaak voor dit geheugenverlies lijkt echter uitgesloten. Experts gaven aan dat haar geheugenverlies niet authentiek lijkt en mogelijk een vorm van ontkenning is.
De verdachte verzette zich aanvankelijk tegen DNA-onderzoek, maar de resultaten waren doorslaggevend. De kans dat H. niet de moeder is, is volgens deskundigen vrijwel uitgesloten. Toch blijft zij vasthouden aan haar gevoel van vervreemding: “Ik voel het niet als mijn kind. Ik kan dit niet plaatsen.”
Twijfel bij OM
Tijdens de rechtszaak werd duidelijk dat H. niet bewust zwanger leek te zijn geweest. Familie en vrienden verklaarden niets te hebben gemerkt van een zwangerschap. Collega’s gaven wel aan dat H. destijds een dikker wordende buik had, waarna ze kort na Sems vondst flink afviel. Hoewel ze zelf aangaf geen idee te hebben gehad dat ze zwanger was, twijfelt het Openbaar Ministerie aan deze lezing.
Volgens de officier van justitie is bewezen dat H. haar zoon opzettelijk om het leven bracht. Het motief blijft echter onduidelijk. Dergelijke gevallen van neonaticide – het doden van een pasgeboren kind – komen vaker voor bij jonge, ongetrouwde vrouwen die bij hun ouders wonen. Het OM stelt dat dit ook geldt voor H. ten tijde van de geboorte.
Doodslag
Het OM eist vier jaar cel voor doodslag. Volgens de aanklager is het uitgesloten dat iemand anders verantwoordelijk was voor de dood van Sem. “Als zij het niet was, wie dan wel?” vroeg de officier retorisch. Het babyalbum van Sem werd door de officier aangehaald en bestaat vrijwel alleen uit schrijnende beelden: een klein lichaampje op de snijtafel en ingevroren in ijs. “Een straf is hier noodzakelijk, niet alleen voor de maatschappij, maar ook voor Sem.”
Begrip en vrijspraak
H.’s advocaat pleit echter voor begrip en vrijspraak. Zij heeft inmiddels haar leven opnieuw proberen op te bouwen. Als lerares heeft ze jarenlang zorg gedragen voor kinderen en wordt ze door ouders en collega’s geprezen om haar empathie. De zaak heeft haar leven ingrijpend veranderd, vertelde ze emotioneel: “De glans is van mijn leven af. Overal zit een schaduw op.”
De advocaat van Margot H. stelde dat er onvoldoende bewijs is om haar te veroordelen. Hoewel vaststaat dat Sem kort na zijn geboorte door geweld om het leven is gekomen, ontbreekt volgens de verdediging elk forensisch bewijs of getuigen die Margot direct als dader aanwijzen. “Het feit dat zij de moeder is, maakt niet dat zij de dader is,” aldus de advocaat. Verklaringen van oud-collega’s zijn volgens de verdediging tegenstrijdig en staan op zichzelf, waardoor ze geen overtuigend bewijs vormen.
'Geen hard bewijs'
Daarnaast wees de advocaat op het gebrek aan duidelijkheid over Margots geheugenverlies. Het rapport hierover wordt te vaag bevonden om iets uit te sluiten. Ook is het niet relevant dat Sem op loopafstand van Margots huis werd gevonden, zonder verdere bewijsvoering. “Er is geen hard bewijs dat onze cliënt haar kind om het leven heeft gebracht,” benadrukte de verdediging, die daarom pleitte voor vrijspraak.
De rechtbank buigt zich nu over de vraag welke straf passend is voor een vrouw die destijds 22 jaar oud was en onder zware druk handelde. Uitspraak in de zaak is op woensdag 18 december.
Foto: REGIO8